uilen naar Athene dragen

Het was te doorzichtig! Als Zijne Majesteit, die broodnuchtere nijdas, zó dweepte met iets, dan zat er beslist kak aan de knikker. Hij verwenste zijn enthousiasme van daarjuist en nam zich voor tot het uiterste op zijn hoede te zijn. "Je hoeft geen uilen naar Athene te brengen!" zei hij schamper. "Jij mag dan al het zinnebeeld der wijsheid zijn, maar nu heb je getoond dat je net zo goed het symbool van de domheid mag genoemd worden."

Sprekend over iets in het nieuws, zei ik tot mijn vrouw: "Dat is uilen naar Athene brengen." Een uitdrukking die ik zomaar opdiepte uit mijn taalgeheugen. Voor het eerst in mijn leven bezigde ik deze oude zegswijze. Mijn vrouw (een spreekwoordenkenner par excellence) kende hem niet, vond hem wel mooi. Je mag ook zeggen dat het uilen naar Athene dragen is, ook goed (synoniem met Water naar de zee dragen).